Op weg naar Melbourne
Door: Sonja en Ron
23 December 2011 | Australië, Melbourne
Vanmorgen om 08:15 plaatselijke tijd geland op Melbourne International Airport, waar we werden opgehaald door Carole. Ondertussen al weer het nodige bijgepraat, ook met Shaun. Het is net of we verder zijn gegaan, daar waar we twee jaar geleden zijn geëindigd. Alsof we niet zijn weggeweest.
Voordat we hier aankwamen, hebben we natuurlijk ook nog het een en ander meegemaakt op de Filipijnen.
Dinsdag vlogen we weer terug van Palawan naar Manila, alwaar we werden opgehaald door Ruby's vader en een zus van haar (overleden) moeder. Met name de tante was heel blij Ruby en Ferdi weer terug te zien en glom van trots dat ook wij waren meegekomen. We werden meteen omhelst.
Met een gehuurde auto inclusief chauffeur begonnen we vervolgens aan een, in tijd gezien, lange rit naar Hacienda Dolores. Voordat we ons een weg hadden gebaand door het chaotische Manila, waren we al een kleine 3 uur verder en dat in een auto waarvan de airco niet werkte.........En dikke 4 uur na vertrek uit Manila arriveerden we dan in het geboortedorp van Ruby.
Was het bezoek aan Manila al een soort van cultuurschok, de aankomst in Hacienda Dolores was niet minder. Als het tegemoet komende verkeer o.a. bestaat uit karren getrokken door een soort van ossen, dan denk je dat de tijd hier 200 jaar geleden stil is blijven staan. De huizen zijn veelal van steen, maar daar is het wel mee gezegd. De inrichting is minimaal, doch een tv is aanwezig en vaak ook een laptop en natuurlijk heeft een ieder zijn mobieltje. Het halve dorp staat je aan te staren en ook de kennismaking met de familie gaat heel wijfelend, want ja, er komen een stel van die westerlingen op bezoek. Attractie nummer 1........
Een airco heeft het huis niet, we moeten het doen met een aantal ventilatoren. We zijn nog niet binnen of we kunnen al aan tafel. Ruby vindt meteen haar weg tussen de diverse tantes, nichten een neven en schakelt ogenschijnlijk moeiteloos om van Nederlands naar het plaatselijke Filipijnse dialect. Voor ons wordt communiceren iets lastiger, omdat het Engels toch niet zo ingeburgerd is, als dat we verwacht hadden.
We kunnen gebruik maken van een van de slaapkamers, waar speciaal voor ons bezoek een nieuw bed in is geplaatst. De regulier gebruikers van de slaapkamers, slapen deze dagen op de grond in een soort van woongedeelte. Slapen gaat niet echt van harte, met name door de benauwde temperatuur.
We gaan niet al te laat naar bed want de volgende morgen staat een excursie gepland naar de krater van de Mount Pinatubo. Vroeg op dus en vroeg betekende in dit geval half vier....... Om 4 uur vertrokken we met twee auto's (nog 8 andere familieleden gingen mee) in de richting van de vulkaan, alwaar we overstapten op een aantal jeeps. De vulkaan is voor het laatst uitgebarsten in 1991 en eiste in die tijd de nodige slachtoffers. Ook verloren velen hun onderkomen. Een omgeving vol met grijze vulkaanas herinnert nog aan deze uitbarsting.
Al snel werd duidelijk waarom we moesten overstappen: De route naar de vulkaan liep via een rivierbedding, met allerhande oneffenheden.
Na een hobbelende tocht en de nodige blauwe plekken, verlieten we de jeeps om vervolgens aan een wandeling van bijna 3 uur te beginnen. Het resultaat mocht er wezen: een werkelijk schitterende, doch enigszins gevaarlijke omgeving. Het ziet er allemaal rotsachtig uit, maar dat is gezichtsbedrog. Alles hangt letterlijk als nat zand aan elkaar en kan bij een combinatie van regen en wind gemakkelijk instorten. Ook kan een geluid, evenals bij lawines, al verstrekkende gevolgen hebben.
Na een lunch bij de krater weer terug naar de jeeps, dus weer een stevige wandeling door het gebied.
Bij terugkomst eerst een douche bij een nicht van Ruby en vervolgens naar de Taise massage. Dat kon er nog wel bij, met al die blauwe plekken van die hobbelende jeep. Gezien het tijdstip hadden we het idee dat het nou toch wel afgelopen moest zijn, maar nee, er moest ook nog gegeten worden. Uiteindelijk was het 2 uur in de nacht voor we weer thuis waren.
De volgende dag, donderdag, stond rond 13:00 uur weer een auto met chauffeur klaar om ons naar de luchthaven van Manila te brengen. Ook dit werd weer een barre tocht door de drukte in de stad. Om iets over achten in de avond stegen we op vanuit Manila voor een 9 uur durende vlucht naar Melbourne. Een slaappil deed dit keer wonderen: voor het eerst in ons reislustige leven hebben we geslapen in het vliegtuig. Ik moet zeggen, dat verkort zo'n vlucht toch aanmerkeleijk.
Vanmiddag lekker in de tuin langs het zwembad gezeten en 's avonds ge-BBQ-ed. En dat bij een temperatuur van 30 graden, op 23 december 2011.
Voordat we hier aankwamen, hebben we natuurlijk ook nog het een en ander meegemaakt op de Filipijnen.
Dinsdag vlogen we weer terug van Palawan naar Manila, alwaar we werden opgehaald door Ruby's vader en een zus van haar (overleden) moeder. Met name de tante was heel blij Ruby en Ferdi weer terug te zien en glom van trots dat ook wij waren meegekomen. We werden meteen omhelst.
Met een gehuurde auto inclusief chauffeur begonnen we vervolgens aan een, in tijd gezien, lange rit naar Hacienda Dolores. Voordat we ons een weg hadden gebaand door het chaotische Manila, waren we al een kleine 3 uur verder en dat in een auto waarvan de airco niet werkte.........En dikke 4 uur na vertrek uit Manila arriveerden we dan in het geboortedorp van Ruby.
Was het bezoek aan Manila al een soort van cultuurschok, de aankomst in Hacienda Dolores was niet minder. Als het tegemoet komende verkeer o.a. bestaat uit karren getrokken door een soort van ossen, dan denk je dat de tijd hier 200 jaar geleden stil is blijven staan. De huizen zijn veelal van steen, maar daar is het wel mee gezegd. De inrichting is minimaal, doch een tv is aanwezig en vaak ook een laptop en natuurlijk heeft een ieder zijn mobieltje. Het halve dorp staat je aan te staren en ook de kennismaking met de familie gaat heel wijfelend, want ja, er komen een stel van die westerlingen op bezoek. Attractie nummer 1........
Een airco heeft het huis niet, we moeten het doen met een aantal ventilatoren. We zijn nog niet binnen of we kunnen al aan tafel. Ruby vindt meteen haar weg tussen de diverse tantes, nichten een neven en schakelt ogenschijnlijk moeiteloos om van Nederlands naar het plaatselijke Filipijnse dialect. Voor ons wordt communiceren iets lastiger, omdat het Engels toch niet zo ingeburgerd is, als dat we verwacht hadden.
We kunnen gebruik maken van een van de slaapkamers, waar speciaal voor ons bezoek een nieuw bed in is geplaatst. De regulier gebruikers van de slaapkamers, slapen deze dagen op de grond in een soort van woongedeelte. Slapen gaat niet echt van harte, met name door de benauwde temperatuur.
We gaan niet al te laat naar bed want de volgende morgen staat een excursie gepland naar de krater van de Mount Pinatubo. Vroeg op dus en vroeg betekende in dit geval half vier....... Om 4 uur vertrokken we met twee auto's (nog 8 andere familieleden gingen mee) in de richting van de vulkaan, alwaar we overstapten op een aantal jeeps. De vulkaan is voor het laatst uitgebarsten in 1991 en eiste in die tijd de nodige slachtoffers. Ook verloren velen hun onderkomen. Een omgeving vol met grijze vulkaanas herinnert nog aan deze uitbarsting.
Al snel werd duidelijk waarom we moesten overstappen: De route naar de vulkaan liep via een rivierbedding, met allerhande oneffenheden.
Na een hobbelende tocht en de nodige blauwe plekken, verlieten we de jeeps om vervolgens aan een wandeling van bijna 3 uur te beginnen. Het resultaat mocht er wezen: een werkelijk schitterende, doch enigszins gevaarlijke omgeving. Het ziet er allemaal rotsachtig uit, maar dat is gezichtsbedrog. Alles hangt letterlijk als nat zand aan elkaar en kan bij een combinatie van regen en wind gemakkelijk instorten. Ook kan een geluid, evenals bij lawines, al verstrekkende gevolgen hebben.
Na een lunch bij de krater weer terug naar de jeeps, dus weer een stevige wandeling door het gebied.
Bij terugkomst eerst een douche bij een nicht van Ruby en vervolgens naar de Taise massage. Dat kon er nog wel bij, met al die blauwe plekken van die hobbelende jeep. Gezien het tijdstip hadden we het idee dat het nou toch wel afgelopen moest zijn, maar nee, er moest ook nog gegeten worden. Uiteindelijk was het 2 uur in de nacht voor we weer thuis waren.
De volgende dag, donderdag, stond rond 13:00 uur weer een auto met chauffeur klaar om ons naar de luchthaven van Manila te brengen. Ook dit werd weer een barre tocht door de drukte in de stad. Om iets over achten in de avond stegen we op vanuit Manila voor een 9 uur durende vlucht naar Melbourne. Een slaappil deed dit keer wonderen: voor het eerst in ons reislustige leven hebben we geslapen in het vliegtuig. Ik moet zeggen, dat verkort zo'n vlucht toch aanmerkeleijk.
Vanmiddag lekker in de tuin langs het zwembad gezeten en 's avonds ge-BBQ-ed. En dat bij een temperatuur van 30 graden, op 23 december 2011.
-
23 December 2011 - 13:46
Ronald:
Vooral die laatste zin (BBQ-en met prettige temperatuur), voelt als een bekroning op al het voorgaande. Ik hoop dat Ruby enigszins aan haar trekken is gekomen, qua weerzien en het verstevigen van de contacten. Zal toch voor haar ook emotionele betekenis hebben gehad. Nu dus geland in Aussi land. Go for it!!! -
23 December 2011 - 14:00
Ma Breda:
Wat een groot en mooi verslag weer.
Ik word er al moe van, als ik dit gelezen heb. Wat zullen jullie lekker uitrusten bij de familie in Australie.
De foto's waren weer prachtig.
Groetjes -
23 December 2011 - 14:21
Harry En Yvonne:
Nu begrijp ik waarom we een paar dagen niets gehoord hebben.Als ik dat meegemaakt zou hebben zou ik een week geen puf meer hebben om wat te zeggen.Ik dacht dat jullie vakantie hadden.
Maar wel allemaal heel indrukwekkend aan de foto's te zien -
23 December 2011 - 17:42
Tineke:
Je moet er wel wat voor over hebben om er te komen, maar het gebied rond de vulkaan ziet er prachtig uit. Fijn dat jullie nu in een vertrouwde omgeving bij kunnen komen van de tijd op de Filippijnen. -
27 December 2011 - 18:35
Ron:
Hoi, Ron en Son ongelofelijk wat jullie allemaal zien daar wat een andere wereld is het daar.
nou ben benieuwd wat er nou weer gaat gebeuren.
Gr Ron
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
